Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
przeciwstawienie — n I 1. rzecz. od przeciwstawić Przeciwstawienie dwóch postaw życiowych. ∆ W przeciwstawieniu do… «inaczej niż…; na odwrót, przeciwnie» 2. «ktoś krańcowo różniący się od kogoś innego; coś przeciwstawnego; przeciwieństwo» Pod każdym względem była… … Słownik języka polskiego
anty- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «oznaczający: przeciwieństwo, przeciwstawienie, przeciwdziałanie czemuś, zwalczanie kogoś, czegoś, np. antyalkoholowy, antyfaszysta, antymilitaryzm, antypasat, antytoksyna» b) «oznaczający przeciwległe… … Słownik języka polskiego
antyteza — ż IV, CMs. antytezazie; lm D. antytezaez 1. «twierdzenie przeciwstawne w stosunku do innego (do tezy); niekiedy ogólniej: przeciwstawienie, przeciwieństwo, kontrast» 2. filoz. «w dialektyce Hegla: drugie stadium trójstopniowego rozwoju… … Słownik języka polskiego
chyba — 1. «partykuła (łącząca się również z końcówkami trybu warunkowego czasowników) osłabiająca treść zdania lub członu zdania, do którego się odnosi, wprowadzająca odcień niepewności, przypuszczenia, możliwości czegoś, przybliżenia; być może,… … Słownik języka polskiego
esencja — ż I, DCMs. esencjacji; lm D. esencjacji (esencjacyj) 1. «wyciąg (ekstrakt) z roślin aromatycznych; roztwór, najczęściej alkoholowy, naturalnych lub syntetycznych substancji zapachowych i smakowych, używany do aromatyzowania wyrobów cukierniczych … Słownik języka polskiego
kontr- — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający przeciwieństwo, przeciwstawienie, czynność przeciwną tej, którą wyraża druga część wyrazu, np. kontrargument, kontrrewolucja, kontrwywiad (kontra przed spółgłoską, np. kontrafałda, kontraskarpa)» ‹fr … Słownik języka polskiego
protest — m IV, D. u, Ms. protesteście; lm M. y 1. «ostre wystąpienie przeciw jakiemuś działaniu uważanemu za niesłuszne; przeciwstawienie się, sprzeciw» Gwałtowny, stanowczy, oficjalny protest. Pisemny protest. Protest przeciw najeźdźcy, przemocy, gwałtom … Słownik języka polskiego
przecież — «wyraz oznaczający przeciwstawienie, kontrast, wynikanie, rację czegoś» Czemu nie wychodzisz, przecież już późno. Nie gniewaj się na niego, to przecież dziecko. Nie wierzysz, a przecież to prawda. Musisz pojechać, bo przecież tam czekają na… … Słownik języka polskiego
wieczność — ż V, DCMs. wiecznośćści, blm 1. «nieskończoność w czasie, trwanie bez początku i końca, wieczne trwanie» Wieczność materii. 2. «czas bardzo długi» Czekanie na wyrok wydawało się wiecznością. Dzień dłuży się jak wieczność. 3. «według wierzeń… … Słownik języka polskiego
zaprzeczenie — n I 1. rzecz. od zaprzeczyć. 2. lm D. zaprzeczenieeń «słowa, pismo zaprzeczające czemuś, negujące coś» ∆ praw. Zaprzeczenie ojcostwa «orzeczenie sądu stwierdzające, że mąż matki nie jest ojcem dziecka zrodzonego w czasie trwania małżeństwa» 3.… … Słownik języka polskiego
